اینجا بچه‌ها با “فاضلاب” و “مار 3 سر” زندگی می‌کنند!

به جرات به شما می‌گویم که کوچه‌های شماره بالای کرناچی یکی از محروم‌ترین مناطق کلانشهر کرمانشاه است، کوچه‌های شماره بالا یعنی هرچقدر به انتهای شهرک و رودخانه نزدیک‌تر می‌شویم و کوچه‌ها به ۱۱۹ و ۱۲۰ تا ۱۲۴ می‌رسد. از یک جایی پایین‌تر که دیگر خبری از کوچه هم نیست جایی مثل یک دشت که آنقدر فاضلاب به آن ریخته شده که در گوشه و کنارش نیزار تشکیل شده و آلونک‌ها به صورت پراکنده ساخته شده اند.

شاید کسی که در اکثر روزها در کرمانشاه می‌چرخد و ساختمان‌های بلندمرتبه با معماری‌های آنچنانی را می‌بیند باور نکند که کمی آنطرف تر، ۲۰ هزار نفر در شهرکی محروم زندگی می‌کنند که هرچه به سمت پایین شهرک می‌رویم وضعیت مردم وخیم‌تر می‌شود.

از اواخر سال ۱۳۹۱ کرناچی که پیش از این یک روستا در منطقه میان دربند بود به همراه چند روستای دیگر به شهر کرمانشاه الحاق شد، الحاقی که مردم این منطقه سال‌ها چشم انتظار آن بودند، اما اکنون بعد از ۱۰ سال شاید با خود فکر کنند که اگر کرناچی روستا می‌ماند بهتر بود، نه جایی معلق بین شهر و روستا.

اینجا همانجایی است که سال ۱۳۹۸ یکبار سیل خانه‌هایش را برد، مردمش روزها در سالن‌های ورزشی و چادر آواره بودند. همان روزهایی که تا بازار سیل داغ بود قرار شد منازل آنها که برخی در حریم و برخی دقیقا در بستر رودخانه بود جابجا شود و همان زمان اعلام شد که چون ساخت و سازهایشان غیرمجاز است دیگر نباید دستگاه های خدمات رسان به آنها خدمات بدهند.

 البته که اجرای قانون خوب است، اما کاش برای همه باشد نه برای محروم ترین مردم شهر. اگر لحظه‌ای خودمان را جای آنها بگذاریم هیچ کس دوست ندارد در جایی زندگی کند که صدای باران مدام دلهره خروش رودخانه و سیل را در دلش ایجاد کند، کنار دپو زباله ها و سگ های ولگرد روزگار بگذراند و از نیزارهای اطراف زندگی‌اش مار بیرون بیاید، مگر از سر فقر و ناچاری!

این ترسیم اولیه فضای کرناچی است، اما مشکل اصلی که باعث شد راهی این منطقه شویم مشکل فاضلاب مردم در کوچه‌های پایین است. اگر دقیق بگوییم در این کوچه‌ها هیچ شبکه فاضلابی وجود ندارد. تقریبا کنار هر خانه یک چاه با در پوش بتنی وجود دارد که محل تخلیه فاضلاب دستشویی است و مابقی پساب خانه شامل حمام، آشپزخانه و … از طریق جوی های باریک به کوچه سرازیر می‌شود و در نهایت چند جوی به هم وصل شده و در قالب جوی بزرگ راهی کوچه های پایین‌تر می شوند، یعنی این خانه های آخر فاضلاب بیش از ۳۰۰ خانه را تحمل می‌کنند.

به قول خودشان فصل سرد و ایام بارندگی روزگار خوششان است، اما در تابستان شرایط برای مردم بسیار ناگوارتر می شود، بوی تعفن به اضافه جمع شدن موش، پشه، سوسک و … .

نکته دردناک اینجاست که هریک از این خانه‌ها چند کودک دارند که در این کوچه ها بازی می کنند، کوچه های باریکی که جوی فاضلاب بخشی از آن را گرفته و بچه‌ها چند بار در طی روز در این فاضلاب می‌افتند و چند بار مجبور می‌شوند دمپایی و توپ خود را بین فاضلاب بیرون بکشند.

امام جماعت مسجد محل و رئیس گروه جهادی کرناچی کنار مسجد منتظر ماست و بعد از اینکه توضیح اولیه‌ای درباره شرایط می‌دهند به تدریج مردم و نماینده‌ای که بین خود انتخاب کرده‌اند هم به ما اضافه می‌شوند، گروهی نزدیک به ۱۰ نفره می‌شویم و به سمت کوچه‌ها می‌رویم.

اول “مدرسه شهید رجایی” را به ما نشان می‌دهند، دبستانی که مقابل آن جوی بزرگی قرار دارد و به گفته اهالی در روزهای بارندگی خانواده‌ها مجبورند فرزندانشان را بغل کنند و از جوی بگذارنند و بعد از مدرسه، کوچه‌ها شروع می شود.

مسئولین پای کار نیایند خودمان فاضلاب را به قره‌سو هدایت می‌کنیم

مهرداد باک رئیس گروه جهادی سیدالشهدا(ع) کرناچی است که خودش هم در همین محل سکونت دارد و به گفته او بیش از ۳۰۰ خانواده در این محله دچار مشکل فاضلاب هستند.

وی با بیان اینکه مردم این منطقه برای فاضلاب دستشویی از چاه استفاده می‌کنند اما مابقی پساب منازل وارد کوچه می‌شود، افزود: بهانه اصلی که باعث شده مسئولین فاضلاب این منطقه کرناچی را ساماندهی نکنند این است که اعلام می کنند این ساخت و سازها غیرمجاز بوده و مردم انشعاب غیرمجاز دارند، در حالیکه عمده این منازل انشعاب مجاز دارند و پول آب می‌دهند.

باک در ادامه برای تصدیق گفته های خود درب منازلی را نشان می‌دهد که تقریبا تمامی آنها پلاک آب و فاضلاب دارند و قبض آب نیز برایشان ماهیانه صادر می شود.

رئیس گروه جهادی کرناچی با بیان اینکه ادعای دیگر این است که این منازل در حریم رودخانه قرار دارند، خاطرنشان کرد: چطور است که حریم رودخانه برای منطقه کرناچی ۱۵۰ متر اعلام شده، اما مقابل ما که آپارتمان‌های شهرک الهیه در آنجاست حریم رودخانه ۸۰ متر است. چون مردم این منطقه بیچاره و حاشیه نشین هستند؟

او برای اثبات ادعای خود ما را لب رودخانه می‌برد که از آنجا به وضوح خانه‌های آپارتمانی الهیه قابل مشاهده است.

باک به این موضوع نیز اشاره می کند که بعد از وقوع سیل کنار رودخانه خاکریز بلندی احداث شده و دیگر اجازه ورود سیلاب را به این منطقه نمی‌دهد.

وی معتقد است همه این موارد فقط بهانه است که کار فاضلاب کرناچی انجام نشود و بعد هم می‌گوید که اگر این روند ادامه پیدا کند گروه جهادی سید الشهدا(ع) کرناچی با همیاری مردم  برای کل محل لوله گذاری کرده و در نهایت فاضلاب را به سمت رودخانه “قره سو” هدایت خواهد کرد.

البته به گفت او همین حالا نیز مردم تقریبا در برخی کوچه های جوی هایی برای هدایت فاضلاب درست کرده‌اند که هنگام بازدید نیز جوی ها قابل مشاهده بود و حتی در برخی نقاط برای اینکه زباله درشت وارد جوی نشود و مسیر را مسدود نکند، جاروی چوبی در مسیر جوی کار گذاشته‌اند.

یک صدم اعتبارات سفر رئیس جمهور را هم به کرناچی بدهند

امام جماعت مسجد محل نیز در همین منطقه سکونت دارد و قبض‌های آبی را نشان می‌دهد که در آنها حق دفع فاضلاب از مردم گرفته می شود، در حالیکه هیچ خدمات فاضلابی به آنها ارائه نمی‌شود.

مهدی تیموری می‌گوید: اگرچه مردم این منطقه برای فاضلاب دستشویی چاه دارند، اما برخی مردم به دلیل اینکه پولی برای تخلیه این چاه ندارند گاهی مجبور می شوند چاه خود را در محوطه کوچه خالی کنند که بو و مشکلات فراوانی به همراه دارد.

او از محرومیت مردم کرناچی گلایه دارد و با بیان اینکه در این شهرک ۲۰ هزار نفر زندگی می کنند که معادل یک درصد جمعیت استان است، ادامه می دهد: ما شنیدیم که در سفر رئیس جمهور ۳۳ هزار میلیارد تومان به کرمانشاه اختصاص یافته، آیا سهم کرناچی از این رقم ۳۳۰ میلیارد تومان نیست؟ همین را هم نمی‌خواهیم حتی اگر یک پنجم آن یعنی ۶۰ میلیارد تومان هم به این محله اختصاص دهند بخش زیادی از  مشکلات حل می‌شود.

امام جماعت مسجد محله کرناچی تقاضا دارد بودجه‌ها محله‌محور توزیع شود تا حداقل خود مردم بتوانند کاری برای محله کرناچی بکنند.

فاضلاب و آسفالت کوچه‌ها درگیر یکدیگر

جلال رستمی هم نماینده مردم این منطقه است که پوشه‌ای از مکاتبات و پیگیری‌های چند ساله خود را در دست دارد و انتهای یکی از برگه‌هایی که دارد نوشته “جانم فدای رهبر” اما از عملکرد مسئولین بسیار گلایه دارد که به وضعیت این شهرک رسیدگی نمی‌کنند.

او حضور سگ های ولگرد، فعالیت خرده فروشان مواد، معیشت سخت مردم و … را مهمترین مشکلات مردم کرناچی می داند که فاضلاب مزید علت همه آنها شده است.

او عقیده دارد، اینکه بخش‌هایی از این منطقه در حریم رودخانه قرار گرفته تنها بهانه برای کار نکردن است و ادامه می دهد: اکنون ساماندهی فاضلاب کرناچی و آسفالت کوچه ها از سوی شهرداری درگیر یکدیگر هستند و باعث این وضعیت اسفناک مردم شده است.

در حین این گفت و گو برخی از مردم هم از خانه‌هایشان بیرون می‌آیند و چیزهایی می‌گویند، زنی که فکر می کند شاید ما کاره‌ای هستیم و می‌خواهد برای مردم کرناچی کاری بکنیم. زن دیگری که دیشب تا چهار بامداد از بوی تخلیه چاه خانه بغلی در کوچه نخوابیده و کودکی که دنبال ما می‌آید و می‌گوید: می دانید ببین نیزارهایی که فاضلاب پای آنها می رود ” مار سه سر”هست؟ و این یعنی احتمالا خانواده مجبور شدند او را بترسانند که به فاضلاب نزدیک نشود و یا شاید هم مار هست و بچه ها با یک کلاغ و چهل کلاغ آن را سه سر کرده‌اند.

با تعدادی عکس، چند فیلم و نوشته‌ای از در دل های مردم کرناچی بر می‌گردیم. تا آخرین لحظات هم مردم می آیند و یا از وضعیت  بدی که دارند می گویند یا درخواست کمک دارند.

از کرناچی خارج می‌شویم، اما رهایش نمی‌کنیم تا زمانی‌که تکلیف فاضلاب این شهرک مشخص شود.

حالا قرار است در همین هفته تیمی با حضور معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری و جمعی از مسئولین راهی کرناچی شوند و تا با بازدید میدانی فکری به حال فاضلاب این منطقه بکنند.

انتهای پیام