این گفتوگو به دنبال پاسخی به این پرسش است که آیا محمدجواد ظریف به عنوان پلی میان مطالبات جامعه و محدودیتهای قدرت برای رسیدن به درک متقابل عمل میکند حتی اگر این وسط، تندروهایی از دو طرف را خوش نیاید و بخواهند با برچسب «مالهکش» یا «خائن» او را در ترویج میانهروی خنثی کنند؟
خشونت حد و مرزی ندارد؛ از شیشهشکستن شروع میشود و به اسلحه کشیدن میرسد. اگر ما ابتکار عمل را در دست بگیریم و با جوانان سخن بگوییم، آن ها خشونت را ترک میکنند و تنها عدهای محدود میمانند که از اول برای خشونت به خیابان آمده بودند. در آن صورت آن ها تنها میمانند، به ویژه زمانی که مشاهده کنند مخاطبی ندارند، خیابان را رها میکنند.
گفت و گو محصول موازنهی قواست. یک سیاستمدار زمانی با مردم گفت و گو می کند که به قدرت آن ها نیاز دارد. وقتی با رقیب خود گفت و گو می کنم که توان حذف کردن او را نداشته باشم…پشت شعار گفت و گوی تمدن ها فرضی وجود داشت که همه باید همدیگر را به رسمیت بشناسند و این شعار را یک داعشی هیچ گاه نمی دهد و با هیچ تمدنی هم گفت و گو نمی کند.