نویسنده مجموعه قصههای شاهنامه معتقد است: «در دنیای امروز، همه چیز آنچنان با شتاب پیش میرود که فرصت ارتباط گسترده از افراد گرفته و زبان آنان، به یک زبان خنثی تبدیل شده است؛ یعنی زبانی که از همه تعابیر، اصطلاحات و کنایهها، تهی و به یک وسیله ارتباطی بیروح تبدیل شده است.»