ناسا با انتشار تصویر این کهکشان مارپیچی نوشت: به کهکشان مارپیچی طرح بزرگ(یا ان جی سی ۳۶۳۱) که در فاصله ۵۳ سال نوری از ما و در صورت فلکی “خرس بزرگ” قرار دارد، نگاه کنید.
اگر با دقت به بازوهای مارپیچی کهکشان مارپیچی “ان جی سی ۳۶۳۱” نگاه کنید، می‌توانید خطوط غبار تاریک و مناطق درخشان محل تشکیل ستارگان را در امتداد قسمت داخلی بازوها مشاهده کنید.
شکل‌گیری ستاره در بازوهای مارپیچی شبیه به ترافیک بین ایالتی است. مانند اتومبیل‌هایی که در بزرگراه‌ها حرکت می‌کنند، ماده‌هایی که کندتر در قرص این کهکشان مارپیچی حرکت می‌کنند یک گلوگاه ایجاد می‌کنند و گاز و غبار ناشی از تولید ستارگان را در امتداد قسمت داخلی بازوهای مارپیچی خود متمرکز می‌کنند. این ترافیک ماده‌ای می‌تواند آن قدر متراکم شود که به صورت گرانشی فرو ریزد و ستاره‌های جدیدی ایجاد کند که این ستارگان در تصویر فوق به رنگ آبی-سفید روشن دیده می‌شوند.
“هابل” قوی‌ترین تلسکوپ جهان است و در سه دهه مشاهدات فضا، این تلسکوپ نگاه ما را به جهان تغییر داده است. این تلسکوپ یکی از مهم‌ترین ماموریت‌های کیهانی ناسا تاکنون بوده که به مدت ۳۲ سال در حال فعالیت است و ناسا امیدوار است سال‌های بیشتری نیز فعالیت کند. این تلسکوپ سیارات فراخورشیدی، کهکشان‌های دور و ماده تاریک را مورد مطالعه قرار داد.
۲۵ دسامبر ۲۰۲۱، ناسا تلسکوپ قدرتمند دیگری موسوم به “جیمز وب” را که اغلب به عنوان جانشین “هابل” از آن یاد می‌شود، پرتاب کرد. “وب” اغلب به عنوان جانشین یا جایگزین “هابل” توصیف می‌شود، اما به رغم تعداد انگشت شماری مشکل در طول این سال‌ها، ابزارهای علمی “هابل” همچنان قوی هستند. نمی‌توان گفت “وب” جایگزین “هابل” خواهد شد، چرا که “هابل” همچنان در حال رصد کیهان است و ناسا امیدوار است تا چند سال دیگر، احتمالا تا دهه ۲۰۳۰ نیز بتواند از آن استفاده کند. “هابل” می‌تواند نورهای محدوده طول موج حدود ۲۰۰ نانومتر(nm) تا ۲.۴ میکرون را ببیند، در حالی که برد “وب” از حدود ۶۰۰ نانومتر تا ۲۸ میکرون است. گفتنی است “وب” گرچه برای کاوش در طیف نور مادون قرمز طراحی شده، اما همچنان قادر خواهد بود قسمت قرمز/نارنجی طیف نور مرئی را نیز مشاهده کند.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه