مرتضی گراوند در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به اهمیت بنای باستانی معبد آناهیتا، گفت: بزرگترین بنای تک سنگی تاریخ ایران در امتداد جاده ای قرار گرفته که در زمان های گذشته فلات ایران را به بین النهرین متصل می کرده است.
وی ادامه داد: این جاده در زمان هخامنشیان با عنوان “راه شاهی”، در دوره اشکانیان با عنوان “جاده ابریشم”، در دوره ساسانیان با عنوان “شاهراه ارتباطی شرق به غرب” و در دوره اسلامی با عنوان “جاده بزرگ خراسان” شناخته می‌شده است.
مدیر پایگاه ملی معبد آناهیتا اضافه کرد: باتوجه به اینکه این جاده فلات ایران را به بین النهرین متصل می کرده و از آنجایی که معبد آناهیتا نیز در این مسیر قرار گرفته، بنظر می رسد که بقایایی از “جاده ابریشم” در جنوب شرقی معبد آناهیتا وجود داشته باشد.
وی یادآورشد: براساس عکس هایی که “اریک فردریش اشمیت” باستان‌شناس آمریکایی بین سالهای ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۶ در قالب پروژه “پرواز بر فراز شهرهای باستانی ایران” از معبد آناهیتا گرفته، مشخص است که راهی که در آن زمان شهر همدان را به کرمانشاه متصل می کرده، از جنوب این معبد عبور کرده که ما این مسیر را در زمان ساماندهی فعالیت های باستان شناسی در داخل معبد حفظ کرده‌ایم.
گراوند تصریح کرد: برای کشف این مسئله که آیا این مسیر همان راه شاهی است، باید کارهای ژئوفیزیکی را در این محل انجام دهیم تا بتوانیم اتفاقاتی که در گذشته در ضلع جنوبی معبد رخ داده و شواهد چندانی از آن نیست را کشف کنیم.
وی خاطرنشان کرد: در این راستا با دانشگاه “ساپینزا” شهر رُم رایزنی هایی داشته ایم و قرار است که با همراهی تیم باستان شناسی آنها که احتمالا شهریور ماه به کرمانشاه خواهند آمد، کارهای ژئوفیزیکی را در این محل انجام دهیم تا ابهاماتی که پیش روی ما وجود دارد رفع شود.
مدیرپایگاه ملی معبد آناهیتا یادآورشد: این معبد باستانی روی یک صخره بلند واقع شده و در پائین دست آن دشت کنگاور است که در گذشته زمین کشاورزی و جلگه ای بسیار پرآب و به شکل باتلاق بوده، بنابراین امکان عبور جاده از محل جلگه امکانپذیر نبوده، بنابراین راه شاهی باید از جنوب معبد و از روی پشته صخره ای آن که امتداد زیادی دارد، عبور کرده باشد.
به گفته این مسئول، با حضور تیم باستان شناسی دانشگاه ساپینزا رم کارهای ژئوفیزیکی در جنوب معبد برای روشن شدن حقایق صورت خواهد گرفت.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه