به گزارش ایسنا و به نقل از فوتبال ایتالیا، فیلیپو اینزاگی یکی از بهترین مهاجمان ایتالیایی بود که در یوونتوس موفق شد چهره شود؛ جایی که از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ در ۱۶۵ بازی ۸۹ گل به ثمر رساند.
اینزاگی در سال ۲۰۰۱ به میلان پیوست، جایی که ۱۱ سال پایانی دوران حرفه‌ای خود را در آنجا گذراند و به تیم کمک کرد تا دو قهرمانی در لیگ، دو عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و کوپا ایتالیا را کسب کند. او همچنین با ایتالیا قهرمان جام جهانی ۲۰۰۶ شد.
اینزاگی در کتاب زندگی نامه خود به نام “لحظه مناسب” درباره خداحافظی از فوتبال نوشت: این آلگری بود که به دوران بازی من پایان داد. در واقع من و میلان در بهار ۲۰۱۲ برای تمدید یک ساله قراردادم به توافق رسیده بودیم. مالدینی، پیرلو، نستا، گتوزو، سیدورف را در مدت کوتاهی از دست داده بودیم و قرار بود من به عنوان بازیکن باتجربه در تیم بمانم. هیچ ادعایی نداشتم. گالیانی خوشحال بود که با من توافق کرده ولی آلگری این توافق را رد کرد. او دیگر من را در تیم نمی‌خواست و باعث رفتن من از تیم شد. این برای من یک ضربه بزرگ بود.
فیلیپو اینزاگی در مقطعی هم سرمربی تیم میلان بود. کلارنس سیدورف سرمربی هلندی که جانشین ماسیمیلیانو آلگری شده بود نتوانست انتظارات مسئولان باشگاه میلان را برآورده کند و به همین خاطر فیلیپو اینزاگی هدایت روسونری را بر عهده گرفت. البته اینزاگی در میلان عملکرد خوبی نداشت و از سمت خود اخراج شد.
فیلیپو اینزاگی کاپیتان و سرمربی سابق میلان که در این تیم موفق نبود و از سمت خود برکنار شد، مدت‌ها بود که فعالیت مربیگری نداشت و بدون تیم بود. او در نهایت بعد از مذاکره با ونیز هدایت این تیم را در لیگ دسته ۳ فوتبال ایتالیا بر عهده گرفت تا نشان دهد هرچقدر به عنوان بازیکن عملکرد خوبی داشت، در مربیگری استعداد کافی ندارد.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه