به گزارش ایسنا و به نقل از اس‌تی‌دی، این ستاره‌ها با نزدیک شدن به سیاهچاله توسط گرانش کشیده می‌شوند و ظاهر اصلی خود را از دست می‌دهند. برخی از آنها طی “رویداد شکست کشندی”(tidal disruption event) تبدیل به نوارهای گازی بلندی می‌شوند و برخی دیگر تا حدی تغییر شکل داده و جرم باقی‌مانده از آنها به شکل طبیعی بازگشته و به زندگی خود ادامه می‌دهد.
“رویداد شکست کشندی” زمانی رخ می‌دهد که جاذبه شدید سیاهچاله به نحوی ستاره را به سمت خود می‌کشد که سمت دیگر آن از هم می‌پاشد و نوار بلند گازی از آن باقی می‌ماند.
این شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای به رهبری “تاهو ریو”(Taeho Ryu) از موسسه اخترفیزیک مکس‌پلانک در گارشینگ(Garching)، آلمان انجام شد. این اولین باری است که اثرات فیزیکی نظریه نسبیت اینشتین با مدل‌های واقعی ستاره‌ای از نظر چگالی ترکیب می‌شود. جرم این ستاره‌های مجازی از یک دهم تا ۱۰ برابر جرم خورشید متغیر است.
تفاوت میان ستاره‌هایی که به طور کلی نابود شدند و ستاره‌هایی که از این سیاهچاله جان سالم به در بردند ارتباطی با جرم آنها ندارد بلکه بیشتر وابسته به چگالی ستاره است.
“ریو” و گروهش همچنین دریافتند که چگونه سایر ویژگی‌ها مانند تفاوت در جرم سیاهچاله و فاصله‌ی ستاره می‌تواند بر رویداد شکست کشندی اثر بگذارد. این نتایج به دانشمندان در تخمین میزان وقوع این پدیده در جهان و ساخت تصاویر دقیق‌تر از این حوادث کیهانی فاجعه‌بار کمک می‌کند.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه