به گزارش ایسنا و به نقل از تی ای، ایمپلنت‌های موجود نازک‌تر، انعطاف پذیرتر و دارای قابلیت ارتجاعی بیشتری هستند که این خصوصیات باعث می‌شود این دستگاه‌های عصبی مناسب با خواص مکانیکی بافت مغز باشند. با این حال این ویژگی‌ها باعث می‌شود که ایمپلنت‌ها شکننده‌تر شده و دوام کمتری داشته باشند. همچنین برداشتن این ایمپلنت‌ها بسیار مشکل است یا می‌توان گفت غیرممکن است زیرا برای انجام این کار جراحی تهاجمی نیاز است.
اخیرا مهندسان موسسه پلی‌تکنیک فدرال لوزان گامی در جهت توسعه ایمپلنت‌های زیست تخریب پذیر و غیرتهاجمی برداشته‌اند. آنها یک رابط عصبی ایجاد کرده‌اند که پس از چندین ماه در بدن بی‌ضرر ناپدیده شده و باعث رشد مجدد بافت طبیعی می‌شود.
ایمپلنت‌های نسل جدید آنها از پلیمرهایی ساخته شده است که پس از چندین ماه به طور طبیعی از بین می‌روند. این دارو می‌تواند در برنامه‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت مانند نظارت بر فعالیت صرع یا حمایت از توانبخشی عصبی پس از آسیب استفاده شود.
“دیه‌گو قزی”(Diego Ghezzi) استاد دانشکده مهندسی موسسه پلی‌تکنیک فدرال لوزان گفت: ایمپلنت ما نیاز به جراحی تهاجمی را از بین می‌برد زیرا می‌توان آن را در رگ خونی بیمار کاشت.
“ادل فنلی”(Adele Fanelli) دانشجو مقطع دکترای تخصصی آزمایشگاه قزی گفت: ما ایمپلنت خود را از طریق استنت که برای گسترش عروق و رگ‌ها استفاده می‌شود، مدلسازی کردیم. در نتیجه روش جراحی آسان‌تر و زمان بهبودی کوتاه شده است.
از آنجا که ایمپلنت‌های ما به جای فلز، از پلیمرها ساخته شده است، بنابراین واکنش التهابی شدیدی ایجاد نمی‌کند. تحقیقات ما نشان می‌دهد که می‌توان پروتزهای عصبی ایجاد کرد که نه تنها کم‌تهاجمی هستند بلکه با بافت اطراف نیز تعامل دارند.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه