به گزارش افق کرمانشاه به نقل از ایسنا،خمیازه کشیدن به عنوان یک پدیده طبیعی و مسری از زمان‌های بسیار قدیم توجه دانشمندان و مردم عادی را به خود جلب کرده است. همه ما تجربه کرده‌ایم که با دیدن خمیازه کشیدن کسی، به‌طور ناخودآگاه خودمان هم خمیازه بکشیم. این واکنش عجیب و مرموز در بین انسان‌ها و برخی حیوانات، از جمله شامپانزه‌ها، مشاهده می‌شود و تاکنون دانشمندان توضیحات مختلفی برای آن ارائه داده‌اند.
خمیازه، یک پدیده مسری؟
یکی از سوالات رایج این است که چرا دیدن خمیازه دیگران باعث می‌شود ما هم خمیازه بکشیم؟ فرضیه‌های مختلفی در این باره وجود دارد. یک نظریه بسیار پذیرفته شده این است که نورون‌های آینه‌ای مغز، که مسئول تقلید رفتارهای دیگران هستند، با مشاهده خمیازه فعال می‌شوند. این نورون‌ها به‌ویژه در مواقعی که فرد در محیط اجتماعی قرار دارد، مانند جلسات یا رویدادهای گروهی، فعال‌تر می‌شوند. به همین دلیل وقتی در جمعی هستیم و فردی خمیازه می‌کشد، احتمالاً دیگر افراد هم به‌تدریج خمیازه خواهند کشید.
خمیازه، وسیله‌ای برای ارتباط غیرکلامی؟
نظریه دیگری که توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است، این است که خمیازه کشیدن می‌تواند به عنوان یک سیگنال اجتماعی عمل کند. خمیازه ممکن است به اعضای گروه نشان دهد که زمان استراحت یا تغییر وضعیت هوشیاری فرا رسیده است. این پدیده حتی در برخی از حیوانات نیز مشاهده شده است، برای مثال در شترمرغ‌ها که با خمیازه رفتارهای گروهی خود را هماهنگ می‌کنند.
رابطه خمیازه مسری با همدلی:
پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند که افرادی که قدرت همدلی بیشتری دارند، بیشتر مستعد خمیازه کشیدن مسری هستند. در مقابل، افرادی که به اختلالات اجتماعی مانند اوتیسم یا اسکیزوفرنی مبتلا هستند، کمتر به خمیازه دیگران واکنش نشان می‌دهند. این یافته نشان می‌دهد که خمیازه کشیدن مسری ممکن است با میزان توانایی فرد در درک و همدلی با دیگران مرتبط باشد.
آیا خمیازه کشیدن برای افزایش اکسیژن است؟
یک نظریه قدیمی و رایج درباره خمیازه این بود که این عمل به افزایش اکسیژن در مغز کمک می‌کند. با این حال، این فرضیه توسط بسیاری از محققان رد شده است. تحقیقات نشان می‌دهند که خمیازه بیشتر به تنظیم دمای مغز و افزایش هوشیاری مرتبط است تا به جذب اکسیژن بیشتر.
آیا باید نگران خمیازه‌های مکرر باشیم؟
اگر متوجه شده‌اید که بیش از حد خمیازه می‌کشید، شاید بدن شما در حال ارسال پیامی باشد. اولین سوالی که باید از خود بپرسید این است: آیا به اندازه کافی خواب می‌کنم؟ کمبود خواب می‌تواند منجر به خمیازه‌های مکرر شود. همچنین استرس و اضطراب نیز می‌تواند نقش مهمی در خمیازه‌های زیاد داشته باشد. کمبود آب بدن نیز یکی دیگر از عوامل احتمالی خمیازه‌های زیاد است.
نتیجه‌گیری:
خمیازه مسری یک واکنش پیچیده و چندوجهی است که هم می‌تواند به نورون‌های آینه‌ای مغز و هم به نقش اجتماعی و همدلانه آن ارتباط داشته باشد. اگرچه هنوز بسیاری از جزئیات این پدیده ناشناخته است، اما روشن است که خمیازه کشیدن نه تنها یک عمل فیزیولوژیکی بلکه بخشی از رفتارهای اجتماعی انسان‌هاست.
اگر شما هم از خمیازه‌های مکرر رنج می‌برید، شاید زمان آن رسیده باشد که بیشتر به خواب، استرس و وضعیت سلامتی خود توجه کنید و در صورت لزوم با پزشک مشورت کنید.
ثبت دیدگاه