به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، کهکشان راه شیری در طول عمر ۱۳.۸ میلیارد ساله خود بارها به کهکشان‌های دیگر برخورد کرده است و اکنون در مرحله بلعیدن “کهکشان کروی کوتوله قوس”(Sagittarius Dwarf Spheroidal) و ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک قرار دارد. اما اکنون مشاهداتی که توسط “آلسیو مکیارلی”(Alessio Mucciarelli) از دانشگاه بولونیا انجام شده حاکی از آن است که “ابر ماژلانی بزرگ” همسایه ما در گذشته با کهکشان دیگری ادغام شده است.
مطالعات جدید محققان که در مجله‌ی “Nature Astronomy” منتشر شده است از نظریه “hierarchical assembly” حمایت می‌کند که طبق آن کهکشان‌ها با بلعیدن کهکشان‌های کوچک‌تر، رشد می‌کنند.
این کشف به طور خاص با مشاهده و بررسی خوشه کهکشانی کروی “NGC ۲۰۰۵” انجام گرفت که یکی از ۶۰ خوشه کیهانی شناخته شده در “ابر ماژلانی بزرگ” است. ستاره‌شناسان دریافتند که نسبت فراوانی مواد شیمیایی در این خوشه کروی کمتر از سایر خوشه‌های یافت شده در “ابر ماژلانی بزرگ” است. براساس این مشاهدات آن‌ها تصمیم گرفتند که شبیه‌سازی‌هایی انجام دهند تا بفهمند چگونه این خوشه کهشکانی به “ابر ماژلانی بزرگ” راه یافته است. این شبیه‌سازی‌ها نشان داد که به احتمال زیاد “ابر ماژلانی بزرگ” یک کهکشان اقماری را بلعیده است و خوشه کهکشانی “NGC ۲۰۰۵” تنها بازمانده‌ی آن کهکشان باستانی است.
به گفته‌ی محققان، “NGC ۲۰۰۵” نشان دهنده ادغام کهکشانی بزرگ‌تر در “ابر ماژلانی بزرگ” است. تنها موردی که تاکنون به وسیله ترکیبات شیمیایی‌اش شناخته شده است.
محققان افزودند، یافته‌های ما از پیش‌بینی مربوط به فرآیند تشکیل کهکشان‌ها پشتیبانی می‌کند و راه‌هایی جدید برای کاوش تاریخچه کهکشان‌های دیگر به وسیله مواد شیمیایی خوشه‌های کیهانی کروی آن‌ها فراهم می‌کند.
در تحقیقاتی در سال ۲۰۱۹ نیز مشخص شد که احتمال بلعیده شدن کهکشان راه شیری توسط کهکشان آندرومدا وجود دارد. اما جای نگرانی نیست زیرا این اتفاق تا ۴ میلیارد سال آینده رخ نمی‌دهد. با این حال این یافته‌ها نشان می‌دهد که جهان دائما در حال تکامل است و کهکشان‌ها به طور مداوم یکدیگر را می‌بلعند.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه