به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، نوام لیبسکیند(Noam Libeskind)، کیهان‌شناس موسسه‌ی اخترفیزیک لایبنیتس(Leibniz) در آلمان و یکی از نویسندگان این مقاله به اسپیس گفت: اجرام آسمانی از ستاره‌ها گرفته تا کهکشان‌ها به طور معمول همگی در گردشند. با این حال خوشه‌های کهکشانی بزرگ اگر در چرخش باشند با سرعت بسیار کمی می‌چرخند و بسیاری از محققان عقیده دارند چرخش اجرام آسمانی ممکن است در مقیاس‌های کیهانی پایان یابد.
اما در تحقیقات جدید لیبسکیند و همکارانش دریافتند که ظاهرا رشته‌های کیهانی که متشکل از کهکشان‌ها هستند به دور خود می‌چرخند.
لیبسکیند می‌گوید: این رشته‌های کهکشانی بسیار بزرگ‌تر از خوشه‌های کهکشانی هستند.
تحقیقات قبلی نشان داده است که پس از “مه بانگ” و به وجود آمدن جهان در حدود ۱۳.۸ میلیارد سال قبل بخش اعظمی از گازهای تشکیل‌دهنده‌ی اجرام آسمانی تخریب شدند و صفحات عظیم‌الجثه‌ای تشکیل دادند. این صفحات چندین تکه شدند و رشته‌های یک شبکه‌ی کیهانی گسترده را تشکیل دادند.
دانشمندان با استفاده از داده‌های تلسکوپ نقشه‌برداری آسمانی دیجیتال اسلون(Sloan Digital Sky Survey) بیش از ۱۷ هزار رشته‌ی کهکشانی را بررسی کردند و سرعت حرکت آنها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و دریافتند که کهکشان‌هایی که درون رشته‌های کهکشانی قرار دارند به دور محور مرکزی می‌چرخند.
سریع‌ترین کهکشان‌ها با سرعت ۳۶۰ هزار کیلومتر در ساعت در گردش بودند. البته دانشمندان خاطرنشان کردند که همه‌ی رشته‌های کهکشانی نمی‌چرخند.
لیبسکیند می‌گوید: اصلی‌ترین سوال این است که “چرا آنها می‌چرخند؟ “
“مه بانگ” باعث ایجاد چرخش در اجرام آسمانی نشده است بنابراین چرخش این اجرام پس از تشکیل آنها ایجاد شده است. یکی از توضیحات احتمالی این است که چرخش این رشته‌ها ناشی از میدان مغناطیسی آنها باشد اما تا این لحظه در مورد علت چرخش آنها نظری قطعی نداریم.
اکنون دانشمندان قصد دارند با شبیه‌سازی این رشته‌ها به منشا چرخش آنها پی ببرند. محققان نتایج تحقیقات‌شان را در روز ۱۴ ژوئن در مجله‌ی “Nature Astronomy” منتشر کردند.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه