سالمندی دوره عجیب و غریبی نیست، آدم‌ها فقط تعداد سالهای زندگی‌شان در این دنیا قدری بالا رفته و تجربیات زیادتری کسب کرده‌اند و این میان فقط قدری توان جسمی‌شان کاهش پیدا کرده و قدری حساس‌تر و زودرنج‌تر شده‌اند.
دوره سالمندی به قول اریک اریکسون روانشناس معروف دوره “فرزانگی” است و دوره ای است که خرد افراد به اوج خود می رسد و افراد علم و تجربه بسیاری کسب کرده اند، اما همین دوره زیبا برای برخی افراد تبدیل به یک بحران و کابوس شده، کابوسی که اطرافیان نقش مهمی در ایجاد آن دارند. در همین راستا به بهانه روز جهانی سالمندان(۹ مهر) برای آشنایی هرچه بهتر نحوه برخورد درست با سالمندان و درک هرچه بیشتر آنها به گفت و گو با سعید السادات حسینی روانشناس و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد کرمانشاه نشستیم.
حسینی از دوران سالمندی به عنوان یکی از مهم ترین دوره های زندگی افراد یاد می کند و می گوید: اگر همه ما افراد خوش شانسی باشیم و بتوانیم طول عمر زیادی داشته باشیم، این دوره مهم را تجربه می کنیم، بنابراین با توجه به اینکه همه این دوره را تجربه می کنیم باید بدانیم که هر نوع رفتاری که امروز ما با سالمندان خود داشته باشیم یک روز با خود ما انجام می شود و باید نهایت تکریم و احترام را نسبت به سالمندان داشته باشیم.
این روانشناس می گوید: دوره سالمندی دوره ای است که توان فیزیولوژیکی و روانشناختی افراد افت می کند و اضطراب و افسردگی در این دوره تشدید می شود، چرا که سالمندان متوجه می شوند که دیگر توان سابق را ندارند و درک این مسئله قدری برای آنها سخت است.
او به بروز پدیده “آشیانه خالی” هم در این دوران اشاره می کند و می گوید: بسیاری افراد در دوران سالمندی شاهد پدیده “آشیانه خالی” هستند و فرزندان آنها عمدتا ازدواج کرده و خانه آنها ساکت و خالی می شود و همین امر ممکن است به افسردگی آنها دامن بزند. همچنین بطور معمول یکی از زوجین در سالمندی زودتر فوت می کند و همین امر ممکن است زمینه افسردگی در سالمندان را تشدید کند، بنابراین افراد در این دوره در شرایط حساسی هستند و اطرافیان باید مراقبت بیشتری از آنها داشته باشند.
این عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد کرمانشاه می گوید: همه این عوامل موجب می شود که سالمندان در معرض اضطراب و افسردگی قرار گیرند و این میان رفتار اطرافیان می تواند نقش موثری داشته و این احساسات را از سالمندان دور کند.
این روانشناس با تاکید بر تکریم و احترام نسبت به سالمندان می گوید: اولین رفتار مهم در برخورد با سالمندان این است که به آنها حس کارآمد بودن بدهیم. بطور مثال مسئولیت های سبک را به آنها واگذار کنیم و آنها را در فعالیت ها مشارکت دهیم.
حسینی می گوید: همچنین استفاده از تجربه و علم سالمندان می تواند سود دوطرفه داشته باشد و هم به بهبود اوضاع روحی سالمندان کمک کند و هم در زندگی جوانترها راهگشا باشد. اینکه یک سالمند احساس کند از تجربه او استفاده می شود و از او مشورت خواسته می شود حس مفید بودن و کارآمد بودن به او دست می دهد که بسیار برای آنها خوشایند است.
این روانشناس با اشاره به افت توانایی جسمی سالمندان می گوید: بسیاری سالمندان دچار کاهش دید و شنوایی شده و راه رفتن و حرکات آنها کند می شود و دراین شرایط بسیار مهم است که اطرافیان با صبوری رفتار کرده و ضعف جسمانی آنها را به رخشان نکشند.
حسینی می گوید: برای اینکه افراد صبر خود را در برخورد با سالمندان افزایش دهند بهتر است خودشان راجای آنها تصور کنند و ببینند دوست دارند با خود آنها چطور رفتار شود و در آنصورت می توانند رفتار بهتری با سالمندان داشته باشند.
این روانشناس با انتقاد از افرادی که والدین خود را به سرای سالمندان می برند ادامه می دهد: سالمندی دوره تکریم و احترام و قدردانی از یک عمر زحمات والدین است و نباید در این روزها که افراد بسیار حساس و زودرنج می شوند، آنها را تنها گذاشت.
حسینی می گوید: تمام افراد بایند بدانند که یک روز پیر می شوند و باید بدانند که برخوردهای امروز آنها با سالمندان ممکن است در آینده با خود آنها صورت گیرد، بنابراین باید نهایت صبوری و احترام را در برخورد با سالمندان داشته باشند.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه